I Ty możesz pomagać bezdomnym zwierzętom! :)

W pierwszej klasie podstawówki marzyłam wraz z przyjaciółką, aby zostać prezydentem i korzystając z władzy zakazać zabijania zwierząt. Miłość do zwierząt pozostała nam do dziś :) Niestety nasze marzenia się nie spełniły… - nie jestem prezydentem, ale mam bloga, czyli jakiś mały wpływ na małe grono ludzi :) Ci ludzie mają wpływ na innych (rodzinę, przyjaciół), a tamci na kolejnych itd… Dlatego wierzę, że warto dodać taki wpis jak ten :)

  

Znam wiele osób, które nie żałują „brzydkich” (są takie?!) lub poszkodowanych zwierzaczków… A to właśnie one potrzebują najwięcej miłości! Pomagajmy dokarmiając te bezdomne, otwierając piwniczne okienko zimą, zostawiając miskę z wodą pod klatką lub przed bramą w upalne dni, reakcją na sadyzm lub tak jak Kamila (moja czytelniczka) - wolontariatem w schronisku. Nie bądź obojętna – przeczytaj jej opowieść! :)

Moja przygoda z wolontariatem zaczęła się już niemal półtora roku temu i w zasadzie przez przypadek. Mój chłopak nie miał wtedy pracy i bezczynność strasznie go męczyła. Wtedy przyszedł pomysł, by zaangażować się w wolontariat. Oferta dla wolontariuszy jest ogromna, każdy znajdzie coś dla siebie. My pomyśleliśmy o schronisku dla zwierząt… Przede wszystkim dlatego, bo uwielbiamy zwierzęta i w ogóle naturę. Znaleźliśmy pobliskie schronisko, napisaliśmy maila i umówiliśmy się z jedną ze „stałych” wolontariuszek na najbliższą sobotę (w naszym schronisku spacery są właśnie w soboty od 9 rano). Była wtedy zima, strasznie zasypał śnieg, ale pojechaliśmy. To co dobrze pamiętam to długi, długi szary mur… Aż ściskało za gardło, gdy słyszałam zza niego dziesiątki psich głosów, każdy domagający się chwili uwagi… 

Praca wolontariusza polega na poprawianiu bytu zwierzaków, na oswajaniu i socjalizowaniu. Wyprowadzamy psy na spacery, zmieniamy wodę w miskach, czeszemy, obserwujemy stan zdrowia, uprzątamy boksy. Przede wszystkim jednak KOCHAMY. :) Nasze zwierzaki mają w sobie pokłady miłości, jakich chyba nigdy nie widziałam u ludzi. Jest to tym bardziej niezwykłe, że wiele z nich spotkała naprawdę wielka krzywda ze strony człowieka, a jednak znów potrafią zaufać… Nasze schronisko liczy 120 psów i kilkanaście kotów. I mało, i dużo. Mało, jeśli porównać do wielkich schronisk, gdzie przebywa nawet ok. 4000 zwierząt. Wygląda to jednak nieco inaczej, gdy idzie się wzdłuż boksów, a w każdym spragnione miłości oczy… I wciąż przyjeżdżają kolejne.

Zanim zaczęłam pracować jako wolontariuszka nie miałam styczności ze schroniskiem. Na początku jest wiele wiele łez… Serce pęka, gdy patrzy się na te kochane mordki, które spotkało w życiu tak wiele zła. Chce się do każdego podejść, każdego przytulić, pogłaskać… Sprawić, żeby ich oczy choć na chwilę stały się wesołe, żeby zapomniały o wszystkich złych doświadczeniach. Płakałam z bezsilności, ze złości na cały brutalny świat… Wraz z zaangażowaniem w pomoc, łez jest nieco mniej. Bezużyteczny żal zmienia się w aktywne działanie. Zmieniło się całe moje postrzeganie, przewartościowałam niemal całe swoje życie. Czułam się wspaniale wracając cała brudna od psich łapek i zmęczona. :) Im bardziej zmęczona, tym bardziej zadowolona z siebie. Dawniej lubiłam spać do południa w sobotę, ale teraz? Wstaję wcześnie rano, bez narzekania. To mi dodaje skrzydeł na cały tydzień. Chyba kilka razy przez te półtora roku nie pojechałam do schroniska z różnych powodów, ale to bez sensu – skoro i tak myślami byłam ciągle tam. 

Taka działalność przynosi mnóstwo dobrego… Niesamowitą satysfakcję, gdy udaje się „dotrzeć” do wycofanego zwierzaka, nowe znajomości z naprawdę wspaniałymi ludźmi, poczucie spełnienia dobrego uczynku (cudowne uczucie…). Zdarzają się chwile, których mogłoby być jak najwięcej. Adopcje!… Celem naszej pracy jest promowanie schroniska i pomaganie w znalezieniu domków dla naszych podopiecznych. Jedyne potrzebne łzy to te ze szczęścia. Cieszy nas każda adopcja, jednak chyba najbardziej wzruszające są te najtrudniejsze. Zwierzaki stare, chore… Im najciężej znaleźć dom. A jednak zdarzają się cudowni ludzie, którzy przyjeżdżają i od razu mówią, że chcą staruszka, że wezmą jakiegoś „najbiedniejszego”. Dla takich chwil warto żyć. Potem docierają do nas zdjęcia uśmiechniętych pyszczków, które wielką miłością odwdzięczają się za okazaną dobroć… Niestety, nie zawsze jest tak kolorowo… Wiele z naszych zwierzaków kończy swój bezdomny żywot w schronisku, w swoim boksie… Najwięcej umiera zimą, nie są w stanie przetrzymać mrozów. Inne po prostu odchodzą, cichutko, bez wyraźnych chorób, ot – „ze smutku”. 

Musimy zrozumieć, że zwierzę nie jest rzeczą, że ma prawdziwe uczucia, prawdziwie kocha, prawdziwie się boi, prawdziwie się cieszy. Trudno znaleźć wierniejszego towarzysza niż pies i bardziej intrygujące stworzenie niż kot. Każdy ma własny charakter… Bzdurą jest sądzić, że każdy pies czy każdy kot jest taki sam. Jedne są typowymi „jedynakami” – jak nasza Zuzia, kocia królewna, która nie tolerowała towarzystwa. Inne nie potrafią żyć bez swego ludzkiego lub psiego (!) towarzystwa – jak Figaro, który z tęsknoty za swoją przyjaciółką Gerdą tak bardzo próbował przeskoczyć przez ogrodzenie boksu, że poważnie poranił sobie łapki, od tamtej pory nikt nie rozdziela tego psiego małżeństwa. :) 

Można zamykać oczy, udawać, że się nic nie widzi i nie wie, żyć jak w bańce mydlanej. Można płakać natykając się z rzadka na brutalną historię o tym, jacy okrutni potrafią być ludzie… Ale gwarantuję: to nic nie zmieni. Nadal będzie zło, smutek, nieszczęście… Ktoś może powiedzieć: wyprowadzenie kilku psów na spacer jest bez znaczenia wobec skali problemu i też nic nie zmieni. A jednak dla tych kilku psów, które wyjdą na spacer, które zostaną przytulone i zauważone to naprawdę ma wielkie znaczenie… Zachęcam – poszukajcie wokół siebie, co dobrego możecie zrobić. To zabrzmi jak okropny banał, ale jednak to jest święta prawda (przetestowałam na sobie!): nie ma nic przyjemniejszego niż dawanie innym czegoś od siebie…

Kamila

 

Dlaczego ludzie kupują kotki czy pieski ze specjalnych hodowli, skoro tyle ich jest w schronisku? Popierają tym samym okrucieństwo wobec psów i kotów, które traktowane są jak maszynki do rodzenia… Obejrzyjcie ten filmik :(

Sama przygarnęłam wiele bezdomnych zwierząt, dokarmiam te zaniedbane i wygłodzone... Będę też uczyć tego moje dzieci. Mam nadzieję, że Wy też :*